Imieniny Sławomira

Pochodzenie

Sławomir jest staropolskim imieniem pochodzenia słowiańskiego, składającym się z dwóch członów: „Sławo-” („sława, sławić") i „-mir” („pokój"). Pierwotnie imię oznaczało więc mężczyznę, który zdobywa sławę poprzez pokój, pokojowe zachowanie, zaprowadzanie porządku.

W języku polskim imię Sławomir występuje już od XII wieku jako Sławosz (1136) i Sławomir (1155). Inne formy lub zdrobnienia pojawiające się w tym okresie to Sławek, Sławko, Sławk. W XVI wieku imię to niemal zanikło, jego odrodzenie można dostrzec dopiero 300 lat później. Dziś należy do powszechnych imion, apogeum popularności przeżywało w latach 60. i 70., kiedy nadano je około 140 000 razy.

Od tego imienia pochodzi wiele polskich nazwisk, w tym: Sław, Sławecki, Sławik, Sławikowski, Sławiński, Sławkowski, Sławomirski, Sławko.

Cechy

Sławomir, jako osoba sławiąca pokój jest przychylnie nastawiony do otaczającej go rzeczywistości. Nie tylko lubi towarzystwo innych ludzi, ale kocha zwierzęta, przyrodę. Wystarczy spędzić z nim kilka godzin, by dostrzec, że jest człowiekiem szlachetnym, życzliwym, postępującym wobec zasad. Dlatego często bywa rozjemcą w różnych sprawach, znajomi wiedzą, że podejmie sprawiedliwą decyzję.

Jest obdarzony dużym intelektem, błyskotliwością, ma predyspozycje do zawodów twórczych, wymagających kreatywności i koncepcyjnego myślenia. Posiadanie tej cechy wyklucza się u niego niestety z systematycznością i pracowitością – często zwleka z wykonaniem jakiejś pracy i trudno działać mu pod presją. Potrzebuje dużo swobody, choć jeśli się zmobilizuje, to efekty są bardzo interesujące. Ciekawostką jest to, że Sławomir wiecznie jest zapracowany, i czasami trudno rozróżnić czy to prawda, czy tylko sprawia takie wrażenie. Wśród zawodów przypisywanych do jego imienia wyróżnia się kierowcę, psychologa, budowlańca i pedagoga.

Imienniki wskazują na ciekawą cechę Sławka, mianowicie zdolności psychologiczne – w tym umiejętność obserwacji ludzi i dobierania najlepszej metody postępowania wobec nich. Działa to zarówno na rodziców, nauczycieli, kolegów, jak i …dziewczyny. Jego silną stroną jest też poczucie humoru i stałość w uczuciach, przez co panie wręcz zabijają się o jego względy.

Choć Sławek należy raczej do skromnych ludzi, to w głębi duszy pragnie sławy, bycia podziwianym. Nigdy jednak o to specjalnie nie zabiega, ceni bowiem jedynie szczere, niewymuszone komplementy. Te sprawiają mu najwięcej radości. Z drugiej strony bardzo nie lubi krytyki skierowanej w jego stronę, łatwo wtedy się unosi i denerwuje.

To co charakteryzuje jeszcze Sławomira, to przywiązanie do rodzinnego miejsca zamieszkania. Najlepiej się czuje wśród swoich ludzi, których zna od dziecka. Dlatego niechętnie emigruje czy przeprowadza się do innego miasta. Jest lokalnym patriotą, w tym duchu wychowuje też potomstwo.

Zainteresowania Sławka oscylują wokół sportu, polityki, fantastyki naukowej czy hodowli zwierząt. Swoją pasją próbuje też często zarazić innych – kolegów, dzieci czy nawet żonę. Nie zawsze mu się to udaje, ale jest w tych staraniach niestrudzony.