Kalendarz imienin

Pochodzenie

Weronika jest późniejszą formą imienia Berenika, powstałą na wskutek jego ludowej wymowy. Etymologia wywodzona jest z języka greckiego, gdzie „phero” oznacza niosę, a „nike” to zwycięstwo.

W średniowieczu imię przypisywano słowom „vera” (prawda) i „eikon” (obraz), co było nawiązywaniem do legendy o św. Weronice która otarła chustą twarz Chrystusowi.
Wizerunek, który powstał na tkaninie określany był jako prawdziwy wizerunek Jezusa – Veraikon.

W polskich źródłach imię pojawiło się w 1455 roku jako odniesienie do faktów z roku 1260.

Od tego imienia pochodzą takie nazwiska jak: Wernicki, Wernik, Wernikowski, Wiernicki.

Patron

Weronika według legend była jedną z uczennic Jezusa Chrystusa. Gdy ukoronowano Zbawiciela wyszła na ulicę, by zobaczyć go niosącego krzyż na Golgotę. Ten widok ją strasznie zasmucił, więc przedarła się przez tłum i podała mu chustę do otarcia twarzy. Wtedy na tkaninie w cudowny sposób pojawiło się jego oblicze.

Wspomniana tkanina przyczyniła się także do uleczenia cesarza Tyberiusza – schorowany władca, który zgodnie z legendą miał na głowie gniazdo os, po ujrzeniu chusty od razu wyzdrowiał.

W ikonografii przedstawia się ją z chustą z wizerunkiem Jezusa. Jest patronką m. in. fotografów, szwaczek i handlarzy płótnem. Uważa się ją także za orędowniczkę w przypadku poważnych obrażeń, krążenia krwi i dobrej śmierci.

Cechy

Zgodnie ze znaczeniem swojego imienia, Weronika to urodzona zwyciężczyni. Nic dziwnego, że uwielbia rywalizować.

Kobieta o tym imieniu często jest stawiana za wzór do naśladowania, jak radzić sobie w życiu. Przede wszystkim jest przebojowa i potrafi dopasować się do każdego środowiska i każdych warunków. Wszędzie sobie poradzi, nie zniechęca się nawet największymi niepowodzeniami. Jest uparta w dążeniu do celu i konsekwentna, jeśli wywalą ją drzwiami, wróci przez okno. Nie rozpamiętuje porażek w nieskończoność, woli za to od razu zabrać się do działania.

Nic w życiu nie ma za darmo, więc i Weronika na swoje sukcesy musi na ogół ciężko pracować. W czasach młodości jest pilną uczennicą, a jako dojrzała kobieta nadal poszerza swoją wiedzę czytając książki czy uczestnicząc w kursach. Jest wobec siebie wymagająca, bowiem zdaje sobie sprawę, że tylko w ten sposób można osiągnąć więcej niż inni. Z drugiej strony niekiedy wręcz przesadza ze swoim przywiązaniem do dyscypliny i kurczowo trzyma się przepisów czy poleceń przełożonych. Kariera zawodowa jest dla niej ważna chce bowiem być niezależna finansowo, jak i podejmować nowe wyzwania. Wszystko to jest jednak w stanie poświęcić dla dzieci i rodziny. Wiele energii i czasu przeznacza dla najmłodszych, zarówno własnych dzieci jak i innym. Stąd ma dobre predyspozycje do pełnienia roli nauczyciela, pedagoga czy pediatry.

Jej potencjalny partner powinien zdawać sobie sprawę, że Weronika należy do zazdrosnych kobiet. Byle pretekst może skończyć się dłuższą awanturą. Niektóre imienniki wskazują też, że jest zaborcza i stara się podporządkować sobie mężczyznę.

Jest bardzo serdeczna i unika niepotrzebnych zatargów i konfliktów, stąd należy do lubianych osób. Jako kobieta twardo idąca przez życie potrafi dobrze doradzić, choć jej rady wydają się czasem niemożliwe do zrealizowania. Ona jednak myśli inaczej i to jest jeden z powodów jej sukcesów. Bardzo cenną cechą Weroniki jest to, że nie wtrąca się w sprawy innych osób. Nie lubi też plotkować, co jak na dziewczynę może być zaskoczeniem. Jej życie jest jednak na tyle ciekawe, że nie potrzebuje się interesować cudzym. Dzięki temu uchodzi za osobę, której spokojnie można powierzyć różne tajemnice – ona na pewno ich nie zdradzi. Weronika umie się cieszyć każdą chwilą w życiu i jest optymistką. Jak więc nie lubić takiej osoby?