Pochodzenie

Jedno z najpopularniejszych imion na całym świecie powstało z hebrajskiego wyrazu „hannah”, czyli „łaska”. Imię Anna oznacza więc „pełną łaski, wdzięku”. W Polsce występowało już w XII wieku, także jako Hanna (z czasem przekształciło się w samodzielną formę). Zdrobnienia jakich używano w tych czasach to Anula, Anusza, Anica, Anka, Anuchna. Imię Anna bardzo chętnie nadawały swoim córkom osoby z wyższych sfer, w tym sami królowie: Kazimierz II Wielki, Kazimierz IV Jagiellończyk, Zygmunt Stary. Polska miała też w swojej historii królowe o tym imieniu. Dziś Anna jest najpopularniejszym imieniem w naszym kraju.

Od imienia Anna pochodzą nazwiska Ankiewicz i Ankowski.

Patron

Istnieje około 30 świętych kobiet o imieniu Anna, w tym jedna szczególnie blisko związana z Jezusem Chrystusem. Św. Anna z Betlejem zgodnie z tradycją pozabiblijną jest uznawana za matkę Najświętszej Marii Panny, czyli babkę Syna Bożego.

Anna pochodziła z Betlejem, jej rodzice Stolanus i Emerentiana według legendy byli potomkami królewskiego rodu Dawida. Prowadzili jednak skromne i pobożne życie, w tym duchu wychowywali również córkę. W wieku 24 lat Anna poślubiła Joachima, z którym wiodła spokojny i religijny żywot. Świadczy o tym sposób, w jaki rozporządzali swoim majątkiem. Ofiarowywali datki na utrzymanie świątyni, wspierali ludzi biednych i pielgrzymów, dla siebie zostawiając zaledwie trzecią jego część. Małżeństwu brakowało jednak potomka, co przez ponad 20 lat ciążyło na ich związku. W kulturze żydowskiej brak dziecka był uważany za hańbę i karę Bożą, a szalę goryczy przelał dzień, w którym arcykapłan nie przyjął z tego powodu ofiary Joachima. Zrozpaczony mężczyzna opuścił dom rodzinny i udał się na pustynię, gdzie pościł 40 dni i 40 nocy. Wkrótce jednak Joachimowi ukazał się anioł i przepowiedział narodziny potomka. Także Anna miała podobną wizję, a znakiem jej spełnienia było przypadkowe spotkanie małżonków przy Złotej Bramie w Jerozolimie. Pan Bóg wysłuchał więc próśb Anny i Joachima, co zaowocowało narodzinami Marii. W ramach wdzięczności rodzice oddali dziewczynkę w służbę Stwórcy.

Św. Anna jest patronką m. in. żeglarzy, matek, gospodyń domowych, wdów, małżeństw, górników, położnych. Patronuje również Florencji, Neapolowi, Innsbruckowi. Kult św. Anny jest żywy w całym kościele. Wiele sanktuariów poświęconych kobiecie znajduje się w naszym kraju, np. na Górze św. Anny w pobliżu Brzegu Głogowskiego, w Przyborowie koło Częstochowy i na Górze Św. Anny koło Opola. Ta ostatnia świątynia może pochwalić się wyjątkową figurką św. Anny wykonanej z drzewa bukowego. Św. Anna jest częstym motywem artystów, m. in. obrazu Leonarda da Vinci czy rzeźb Wita Stwosza.

Cechy

Anna to jedno z najpopularniejszych imion kobiecych – każdy z nas zna przynajmniej jedną Anię. Warto więc sprawdzić, czy poniższy opis pasuje do naszej koleżanki, mamy, babci, partnerki, córki?

Imię Anna przypisywane jest kobietom, które są niezwykle oddane mężowi i dzieciom, dbają o dom. Już jako dziecko dużo uwagi poświęca rodzinie i jest tam centralną postacią - chętnie pomaga mamie i babci w kuchni, czyta tacie gazetę czy opiekuje się rodzeństwem. To przekłada się na późniejsze życie – Ania jako dorosła kobieta buduje wokół siebie życie rodziny i przyjaciół. Jak mało kto zasługuje na miano perfekcyjnej pani domu – potrafi zarówno ugotować smaczny obiad, pomóc dzieciom w lekcjach, posprzątać jak i zorganizować przyjęcie dla gości. W tym ostatnim ma zresztą dużą wprawę, bowiem bardzo ceni sobie spotkania w najbliższym gronie. To ona wychodzi pierwsza z zaproszeniami na święta czy niedzielny obiad. Nienawidzi natomiast powiedzenia, że z „rodziną najlepiej wychodzi się na zdjęciach”. Zawsze dąży do tego by cementować więzy krwi i łagodzić wszelkie spory, których przecież w żadnej familii nie brakuje.

Ania we własnych czterech kątach czuje się najlepiej, choć nie oznacza to, że stroni od towarzystwa. Jeśli nie ma akurat żadnych pilnych obowiązków, to bez problemu namówimy ją na wspólne wyjście do kina, na kawę czy na imprezę. Sprawy rodzinne mają jednak dla niej zdecydowanie większe znaczenie niż życie towarzyskie czy kariera zawodowa.

Anna nie jest osobą konfliktową, ceni sobie dyplomację zamiast otwartych sporów. Potrafi się podporządkować dla dobra sprawy, choć swojej opinii/zdania nie zmienia. Jej minusem jest to, że zdarza się jej być naiwną i łatwowierną, co niektórzy potrafią bezlitośnie wykorzystać. Wiążę się to z tym, że Anna niezłomnie wierzy w ludzi – ich dobroć, bezinteresowność i szczerość. Bo taka właśnie jest Ania – wszystkich traktuje ze zrozumieniem i uśmiechem. Jest zresztą optymistką, która nawet w trudnych sytuacjach zachowuje pogodę ducha.

Dziewczyna o tym imieniu posiada wiele cech, które mężczyźni najbardziej cenią u płci przeciwnej – życzliwość, opiekuńczość, wyrozumiałość, poczucie humoru. Ania nie może więc narzekać na zainteresowanie ze strony chłopców. Warto jednak wiedzieć, że wcale nie jest taką potulną owieczką jak by się mogło zdawać. Toleruje wiele rzeczy, ale tylko do pewnego stopnia. Gdy już się zdenerwuje to znak, że zdecydowanie przegieliśmy. Anka ma na przykład awersję do osób kłótliwych, zarozumiałych i nadużywających alkoholu. Jej partner powinien być przede wszystkim opiekuńczy, mieć dobre serce i poczucie humoru. Wygląd osobisty to sprawa drugorzędna, nie mówiąc już o zasobności portfela.

Współczesna Ania pod niektórymi względami przypomina trochę swoje słynne imienniczki. Na przykład Anię Shirley, czyli słynną Anię z Zielonego Wzgórza. Tak jak ona jest osobą wrażliwą na przyrodę, o marzycielskiej naturze, z dużym talentem artystycznym, trochę roztrzepaną. Podobnie jak Anna Karenina jest uczuciowa, pragnie wielkiej miłości. Jest jednak ogromna różnica – bohaterka powieści Lwa Tołstoja porzuca rolę idealnej matki i żony, by związać się z innym człowiekiem. „Nasza” Ania z pewnością by tego nie zrobiła – dla niej rodzina to rzecz święta!