Henryk jest imieniem pochodzenia germańskiego. Forma Hainrich/Heinrich powstała z dwóch elementów: „haimi” (miejsce zamieszkania, dom, ojczyzna) oraz „rihhi” (potężny, władca, możny). Imię można więc przetłumaczyć jako „pan domu” lub „władca ojczyzny”.
W Polsce występuje od XII wieku – w 1134 roku pojawił się zapis Heinricus. Zanim wyróżniono formę Henryk w 1400 roku, znane było jeszcze jako Heinrich, Heindricus. W XV wieku przybierało też takie postacie jak Enricus, Hanricus, Anricus czy Hainrich.
W Europie imię Henryk cieszyło się dużym uznaniem w wyższych sferach, nosili je bowiem królowie francuscy, angielscy i cesarze niemieccy. Było również popularne wśród książąt piastowskich, którzy przejęli je od naszych zachodnich sąsiadów. W dziejach tej dynastii pojawia się ono ponad 30 razy.
Henryk urodził się 6 maja 973 roku i był synem księcia bawarskiego Henryka Kłótnika. Jako dziecko miał więc dostęp do edukacji na odpowiednim poziomie, kształcił się między innymi u św. Wolfganga, późniejszego biskupa Ratyzbony.
Po śmierci cesarza Ottona III został księciem Bawarii, a w 1002 roku ukoronowano go na króla Niemiec. Jego celem była odbudowa państwa Franków, co dzięki rozmyślnej polityce udało mu się osiągnąć. W biografii Henryka II sporo miejsca zajmuje wieloletnia wojna z Bolesławem Chrobrym o przyłączenie Słowian Nadodrzańskich do Polski lub do Niemiec. Konflikt zakończył się pokojem w Budziszynie, na mocy którego część plemion została przy naszym kraju, inne przy Niemczech.
Innym wydarzeniem, z którym kojarzy się Henryka jest przywrócenie władzy niemieckiej we Włoszech w 1004 roku. Podczas drugiej wyprawy do tego kraju, wraz z żoną Kunegundą zostali uhonorowani w bazylice św. Piotra przez papieża Benedykta VIII jako para cesarska.
Henryk II podejmował wiele inicjatyw dla Kościoła, między innymi założył diecezję merseburską, popierał reformy klasztorów i wraz z żoną sowicie obdarowywał wiele świątyń. Swoje państwo często określał zresztą jako „z Bożej łaski”.
Henryk jest wybitnie „królewskim” imieniem, gdyż nosiło je wielu władców we Francji, Niemczech, Anglii i Polsce. W dużej mierze pokrywa się to z charakterem osoby, której rodzice nadali to imię.
Henryk to pewny siebie człowiek, który odważnie i przede wszystkim konsekwentnie realizuje swoje cele. Nie boi się podejmować różnych działań, nawet gdy wydają się trudne czy wiążą się z dużą odpowiedzialnością. Henio należy do tych osób, które wolą zaryzykować i ewentualnie się przeliczyć niż nie spróbować i rozmyślać „co by było gdyby”. Jako przywódca obdarzony sporą inteligencją jest doceniany przez otoczenie.
Jeśli tylko dobrze wykorzysta swoje predyspozycje i będzie pracowity, ma szanse na sprawowanie kierowniczych stanowisk. Od małego zbiera zresztą doświadczenie „zawodowe”, gdyż angażuje się w działalność klasy, akcje społeczne, a potem różnych organizacji. Jest dobrym mówcą i w każdym środowisku czuje się jak ryba w wodzie. Jako preferowane zawody przypisywane są mu: polityk, hotelarz, architekt.
Nasza baza zawiera daty imienin dla blisko 2700 imion. Wpisz imię i kliknij przycisk Szukaj
- daty imienin częściej obchodzone | |
- daty imienin rzadziej obchodzone | |
6 | - pozostałe dni |