Imieniny Jerzego

Do najbliższych imienin Jerzego ♂ zostały 52 dni co stanowi 1 miesiąc i 23 dni.
Imieniny Jerzego najczęściej obchodzone są 27 stycznia, 19 kwietnia, 23 kwietnia, 24 sierpnia oraz  2 listopada. Jerzy może również obchodzić imieniny: 14 lutego, 19 lutego, 20 kwietnia, 24 kwietnia, 27 lipca, 20 października.

Pochodzenie

Imię to pochodzi od greckiego imienia Georgios, które z kolei wywodzi się od słowa „georgos” oznaczającego „pracownika ziemnego", „rolnika". W łacinie zapisywano je pod różnymi postaciami, w tym Georgius, Georius, Jeorgius, Jeorius. Polacy przejęli je w średniowieczu, prawdopodobnie za pośrednictwem języka czeskiego, w którym funkcjonowało jako Juri i Jiri. Wiele form posiada zresztą przedrostek „Ju-”, np. Jurzyk, Jurko, Jura, Jurak.

Oficjalna forma Jerzy pochodzi od imienia Jiri i utrwaliła się dopiero w XVI wieku, choć samo imię znane było już dużo wcześniej, o czym świadczą zapisy Jerzyk z 1313 roku, Jirko z 1316 i Jerzyca z 1411.

Imię Jerzy jest bardzo popularne w całej Europie, stąd też w naszym kraju można spotkać formy wywodzące się z innych języków. Z języka niemieckiego pochodzi Jurg i Jorg (1392), a z rosyjskiego Juryj (1430) oraz Juryjasz (1441).

W pierwszej połowie XX wieku było w Polsce drugim najczęściej nadawanym imieniem po Andrzeju.

Patron

Św. Jerzy

Mało który święty skupia wokół siebie tak wiele legend jak św. Jerzy. Najbardziej znanym źródłem wiedzy o Jerzym jest „Złota legenda”, której autorem jest Jakub de Voragine. Według tego dzieła pochodził z szanowanej chrześcijańskiej kapadockiej rodziny (Kapadocja leży w Turcji). Chłopak podążył za przykładem swojego ojca Geroncjusza i wstąpił do armii rzymskiej zaraz po osiągnięciu pełnoletności. Odnosił duże sukcesy i jego pozycja w wojsku szybko wzrosła – został trybunem za panowania cesarza Dioklecjana, mimo że ten należał do przeciwników chrześcijan. Podczas postoju władcy w Nikomedii należał nawet do jego osobistej ochrony. W 303 roku Dioklecjan wydał edykt zezwalający na prześladowania chrześcijan na terenie Imperium. Jerzy otwarcie krytykował decyzję cesarza, został więc pojmany przez wrogów nieprzychylnych chrześcijaństwu. Żadne tortury, takie jak wrzucenie w rozpalone wapno czy przywiązanie do koła nie były w stanie mu zaszkodzić. Cesarzowa widząc cudowne ocalenie Jerzego nawróciła się, za co została później ścięta wraz z pogromcą smoka.



Najwięcej sławy przyniosła mu legenda przybyła do Europy podczas krucjat. Kraj straszył wówczas smok, który zrobił sobie gniazdo na źródle wody zaopatrującym miasto Cyrena (lub Lod). By wypędzić smoka z gniazda i nabrać wodę dawano mu na pożarcie każdego dnia dwie owce. Gdy zabrakło zwierząt, ofiarę losowano wśród dziewcząt. Gdy okazało się, że będzie to córka króla, która miała wychodzić za mąż, Jerzy zaatakował smoka włócznią i przytaszczył jego ciało przed lud. Obiecał zabić potwora, jeśli wszyscy dadzą się ochrzcić. Tak też się stało – Jerzy unicestwił smoka, a 15 tysięcy ludzi przyjęło nową wiarę. Legenda ta zyskała wielką popularność jako symboliczny triumf chrześcijaństwa nad pogaństwem, dobra nad złem.

Św. Jerzy jest męczennikiem za wiarę chrześcijańską, ale większą chwałę przyniosła mu działalność rycerska. W średniowieczu rycerze uznawali go za swojego patrona, a jako symbol cnót i wzór rycerskości jego nazwisko nadano kilkunastu zakonom, w tym bawarskiemu zakonowi św. Jerzego.

Od czasu synodu w Oksfordzie w 1222 roku św. Jerzy jest patronem Anglii, a jego święto należy do najbardziej uroczystych dni w tym państwie. W całym kraju poświęcono mu około 160 kościołów. Swoją nazwę zawdzięcza mu Gruzja. Jerzy patronuje również Bośni, Czarnogórze, Holandii, Litwie, Niemcom, Szwecji, Portugalii, Serbii i Etiopii. Św. Jerzy jest również patronem wędrowców, górników, żołnierzy, artystów, więźniów, skautów oraz harcerzy. Jako swojego opiekuna czczą go także rolnicy. W dzień św. Jerzego nie można już było wchodzić na obsiane pole. Jako święty jest tym, który przynosi śnieg.

Polski patron:

Jerzy Popiełuszko

Popiełuszko urodził się i wychował w wielodzietnej rodzinie. Jego matka nadała mu imię Alfons, na cześć wuja Alfonsa Gniedziejko, członka partyzantki akowskiej, który w wieku dwudziestu jeden lat został zamordowany przez Sowietów.

Alfons Popiełuszko był ministrantem i wyróżniał się głęboką religijnością i wytrwałością – na przykład codziennie chodził przez las na poranne msze. Miejscowy kapłan wyrokował, że „cokolwiek w życiu będzie robił ten młodzieniec, będzie w tym dobry”. Pierwszą Komunię Świętą i bierzmowanie Popiełuszko przyjął w 1956 roku (15 lat później w tym samym kościele zmienił swoje imię na Jerzy Aleksander).

W latach 1961–1965 uczył się w liceum w Suchowoli, gdzie wyróżniał się bardziej swoją religijnością niż dobrymi ocenami. Po maturze w czerwcu 1965 roku wstąpił do Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Warszawie, powołano go też do obowiązkowej zasadniczej służby wojskowej w specjalnej jednostce dla kleryków o zaostrzonym rygorze w Bartoszycach. Podczas pobytu w wojsku, które było elementem represji wobec Kościoła w Polsce, wstawił się mężną postawą – mimo nacisków przełożonych nie oddał medalika i różańca, inicjował opór i podtrzymywał na duchu kolegów. Szyderstwa i bezwzględne kary, w tym ciężkie ćwiczenia (np. czołganie się na mrozie), czyszczenie toalety w masce przeciwgazowej sprawiły, że pobyt w wojsku wyniszczył go fizycznie i już do końca życia miał problemy ze zdrowiem. Po skończeniu służby i powrocie do seminarium niemal cudem udało się go uratować z groźnej choroby.

Jerzy Popiełuszko święcenia kapłańskie otrzymał 28 maja 1972 roku z rąk prymasa kardynała Stefana Wyszyńskiego, a dwa tygodnie później odprawił swoją pierwszą mszę świętą w kościele w Działoszynie. Od 1980 roku był związany ze środowiskami robotniczymi, aktywnie wspierał „Solidarność”. W tym czasie został pierwszym księdzem, który przekroczył bramy Huty Warszawa, wywołując wśród pracowników ogromne wzruszenie. Robotnicy kochali i szanowali go za to, że bezkompromisowo dążył do prawdy, jednoznacznie wypowiadał się na temat aktualnych spraw. Nigdy jednak nie nawoływał do przemocy, uważał, że zło należy zwalczać dobrem. Przywracał normalnym ludziom sens życia, wstawiał się za wyrzuconymi z pracy, więźniami politycznymi. 19 maja 1983 roku prowadził pogrzeb zabitego przez milicjantów Grzegorza Przemyka.

Im większy Jerzy Popiełuszko zyskiwał autorytet i poparcie społeczne, tym bardziej dawał się we znaki ówczesnym władzom PRL, które nie tolerowały krytyki i sprzeciwu wobec systemu komunistycznego. Jako cel działań operacyjnych Służby Bezpieczeństwa, inwigilowano go, niszczono w mediach, przesłuchiwano. Popiełuszko przeczuwał swoją śmierć, mimo to nie skorzystał z propozycji, by wyjechać z kraju do Rzymu na studia. 19 października 1984 roku Popiełuszko podczas powrotu z Bydgoszczy do Warszawy został uprowadzony przez funkcjonariuszy SB wraz ze swoim kierowcą Waldemarem Chrostowskim, któremu jednak udało się uciec przez kabinę samochodu. Jedyny świadek porwania powiadomił od razu władze kościelne i społeczeństwo. Cały kraj modlił się za księdza, niestety 30 października z zalewu na Wiśle koło Włocławka wyłowiono jego zwłoki. Bandyci ciało obciążyli workiem z kamieniami, a ręce skrępowali w ten sposób, by próby poruszania nimi zaciskały pętlę na szyi.

Zbrodnia wywołała ogromną falę wzburzenia w społeczeństwie, a pogrzeb przerodził się w manifestację przeciw władzy. Popiełuszko został pochowany na terenie kościoła parafialnego św. Stanisława Kostki w Warszawie. Pierwsza pisemna prośba o wszczęcie procesu beatyfikacyjnego wpłynęła do prymasa Józefa Glempa już dwa dni po pogrzebie, a kult Popiełuszko błyskawicznie się nasilał. Z różnych powodów jego proces beatyfikacyjny rozpoczął się dopiero w 1997 roku, błogosławionym Kościoła katolickiego ogłoszono go 6 czerwca 2010 roku.

Cechy

Jerzy jest człowiekiem, który ponad wszystko kocha swoją rodzinę. Dba o ich potrzeby, nie tylko te najważniejsze jak jedzenie i dach nad głową, ale uwielbia też spełniać ich życzenia. Dzieci doskonale wiedzą, że jeśli o coś poproszą tatę to ten prędzej czy później się zgodzi. Potrafi odmawiać sobie przyjemności, byle tylko syn, córka czy żona miały to o czy marzą. Warto zresztą napomnieć, że Jerzy nie należy do skąpców i osób oszczędzających każdy grosz – jest raczej rozrzutny, lubi wystawne życie i luksusy. Dlatego jeśli ma pieniądze, to wydaje je bez żalu.



Jurek podobnie jak jego słynny imiennik, który zwycięsko wyszedł z walki ze smokiem, ma naturę wojownika. Jest sprawiedliwy, honorowy, ambitny, zawsze gotów walczyć o słuszną sprawę. Stara się osiągnąć znaczącą pozycję w swoim otoczeniu, co często mu się udaje. Jego bojowe nastawienie i zadziorność sprawdza się nie tylko w męskim towarzystwie, ale pociąga również kobiety. Jerzy bywa wobec nich bardzo szarmancki, choć czasami zbyt nachalnie manifestuje swoje uczucia. Jeśli chodzi o ideał kobiety, to musi być to nie tylko urocze i mądre dziewczę, ale też takie, które umie dobrze gotować i wychować dzieci.

Choć ma dobre serce, to jest bardzo wybuchowy i pobudliwy. Odpowie na każdą zaczepkę, stąd łatwo go zdenerwować i sprowokować. Należy do ludzi, którzy nie odpuszczają wrogom, dlatego lepiej nie wchodzić mu w drogę. Czasami też zdarza mu się wybuchnąć wobec najbliższych, ale na szczęście jego złość szybko mija.

Jurek niestety ma skłonności do nadużywania alkoholu. Kiedy pije na imprezie, czy to rodzinnej, czy w gronie kolegów, nie potrafi zachować umiaru, powiedzieć w odpowiednim momencie „stop”. Powoduje to później wiele nieprzyjemności, a także awantur, z racji wybuchowego temperamentu. Co ciekawe, z innymi używkami nie ma problemu – nie pali papierosów, nie bierze narkotyków, nie spędza przy komputerze/telewizorze 24h na dobę. Piwa lub wódki rzadko jednak kiedy odmawia.

Warto wspomnieć o tym, że Jurek jest bardzo towarzyskim człowiekiem i otwartym na nowe znajomości. Nie ma żadnych obiekcji, by zainicjować rozmowę w pociągu, w sklepie czy na zawodach sportowych. Wśród znajomych uchodzi w dodatku za niezłego żartownisia i kawalarza, a tam gdzie jest Jurek jest też głośno i wesoło.

W „Księdze imion na trzecie tysiąclecie” Iwony Huchli można znaleźć wiele ciekawych informacji odnośnie mężczyzny o imieniu Jerzy. Wśród jego hobby wymienia się elektronikę, motoryzację i fotografię. Ulubione sporty to żużel, narciarstwo i pływanie. Intrygująco wygląda lista preferowanych zawodów: makler, wojskowy, prawnik – jak widać Jurek ma wszechstronne uzdolnienia, dzięki czemu sprawdzi się w różnych środowiskach. Autorka podaje jeszcze, że jego szczęśliwy dzień to wtorek, że lubi winogrono oraz miętę.

Jerzy jest typem, który przystosuje się do każdej sytuacji, odnajdzie w najróżniejszym nawet towarzystwie. Zawdzięcza to temu, że z jednej strony wzbudza szacunek i respekt, a z drugiej jest wesoły. Takie połączenie w jego przypadku daje znakomite efekty.

Oznaczenia
     - daty imienin częściej obchodzone
     - daty imienin rzadziej obchodzone
 6  - pozostałe dni
Otrzymane wyniki spełniają rolę jedynie informacyjną i nie gwarantujemy 100% dokładności. Niemniej zapewniamy, że dołożyliśmy wielu starań aby te wyniki były rzetelne i zgodne ze stanem faktycznym.
Opracowanie własne na podstawie powszechnie dostępnych danych. Powielanie danych wyłącznie po uzyskaniu zgody i podaniu klikalnego źródła niniejszego opracowania.

Nietypowe