Imieniny Leokadii

Pochodzenie

Imię pochodzenia greckiego. Utworzono je od imienia Leokadiusz, które oznaczało osobę troszczącą się o lud. Zarówno męska i jak żeńska forma są popularne wśród osób ze starszych pokoleń.

Patron

Leokadia z Toledo

Leokadia pochodziła z hiszpańskiego Toledo. Wychowywała się we wzorowej chrześcijańskiej rodzinie i od najmłodszych lat wyróżniała pobożnością. Jej ulubionymi rozrywkami było czytanie ksiąg pobożnych, uczęszczanie do kościołów i spełnianie uczynków miłosierdzia. Swoim postępowaniem wzbudzała szacunek nawet u pogan.

Dramat Leokadii i innych chrześcijan rozpoczął się, gdy do Hiszpanii z polecenia cesarza Dioklecjana przybył legat Dacjan. Ten znany z barbarzyństwa i wrogości wobec chrześcijan człowiek miał za zadanie powstrzymać szerzącą się w kraju wiarę chrześcijańską. W każdym mieście do którego przybywał wznosił rusztowania z narzędziami do torturowania, a wszystkich niepokornych wysyłał do więzienia. Gdy zawitał do Toledo kazał sporządzić listę osób, które oddają cześć innemu Bogu niż pogańscy. Zdziwił się, gdy na pierwszy miejscu owej listy ujrzał imię Leokadii. Doradcy wyjaśnili mu, że to młoda dziewica która pochodzi ze znakomitej rodziny, jest wykształcona i poważana w społeczeństwie. Dacjan, który stosował brutalne metody tym razem dojrzał inny sposób. Gdyby udało mu się przekonać Leokadię do wyparcia wiary w Jezusa, reszta poszłaby w jej ślady. Stąd Dacjan początkowo próbował przekonać ją po dobroci, to jednak nie dało skutku. Rozwścieczony legat kazał pobić Leokadie i wtrącić do więzienia. Tam na wskutek tortur zmarła w 304 roku. Św. Leokadia jest patronką całej Hiszpanii, a w szczególności Toledo, gdzie znajdują się aż trzy kościoły pod jej wezwaniem - w miejscu, gdzie był rodzinny dom, więzienie, oraz nad jej grobem. To właśnie w tym ostatnim kościele miał miejsce cud. W dzień św. Leokadii ówczesny biskup toledański św. Ildefons otoczony licznym duchowieństwem modlił się przed jej grobem. Nagle wieko grobowca samo się podniosło i ukazała się Leokadia, która przemówiła do wiernych. Biskup odciął kawałek welonu, którym była okryta, dla zachowania go na pamiątkę tego wielkiego cudu. Welon wraz z mieczem królewskim przechowuje się w skarbcu owego kościoła w Toledo.

Cechy

Kobieta o tym imieniu to osoba nietuzinkowa. Jest dumną, pewną siebie osobą, z którą jest wiele radości, ale i kłopotów. Żywe usposobienie co rusz pcha ją do nowych przygód. Można powiedzieć, że jest wiecznie nienasycona i ma apetyt na kolejne doznania. Lubi gdy coś się wokół niej dzieje, nie jest typem kobiety, która większość czasu przeznacza na oglądanie telenowel i obowiązki domowe - bez jej udziału nie może odbyć się żadne spotkania, żadna impreza. Trzeba przyznać że świetnie dba o swoich przyjaciół – często dzwoni do nich, aranżuje wspólne wypady do restauracji, na spacer czy do kina. Najbardziej jednak odpowiada jej, gdy wszystkich zbierze u siebie w domu. W towarzystwie zawsze należy do najgłośniejszych osób, jej cenną umiejętnością jest to, że potrafi każdego wciągnąć w rozmowę – największego łobuza, jak i typowego milczka.

Nie znosi się podporządkowywać. W jej naturze leże raczej dowodzenie i wydawanie poleceń, stąd stara się zdobyć jak najwyższe stanowisko zawodowe. Jej partner musi oczywiście zdawać sobie sprawę, że Leokadia nie jest potulną kobietką, która na każde zawołanie pierze, gotuje i przynosi piwo. Co więcej, będzie próbowała trzymać faceta pod pantoflem. Jest do tego zaborcza i zazdrosna, ale też namiętna i czuła. Lubi gdy w pożyciu małżeńskim „coś się dzieje” więc oczekuje od partnera inicjatywy, pomysłowości. Od nudziarza ucieknie w moment. Tylko mężczyzna, który będzie nieustannie zabiegał o jej względy jest w stanie zbudować z nią długofalowy związek. Potrzebna oczywiście będzie mu też cierpliwość, wyrozumiałość i jeszcze raz cierpliwość. Leokadia to bowiem kobieta o cholerycznym usposobieniu. Z wielkiego uniesienia, entuzjazmu łatwo może popaść w przygnębienie. Bywa porywcza szczególnie wtedy, gdy ktoś próbuje się jej przeciwstawić, narzucić swoją wolę.

Jest opiekuńczą i troskliwą matką, ale nie stosuje wobec własnych dzieci taryfy ulgowej. Nawet jeśli stać ją na sprzątaczkę, to i tak uważa, że dzieci powinny sprzątać w swoich pokojach samodzielnie. Tak samo gdy ma firmę – zatrudni syna lub córkę (bo kto by tak nie zrobił?), ale nie uważa by to zwalniało je od nauki. Nienawidzi lenistwa, kombinatorstwa, kalkulowania. Po prostu wie kiedy trzeba pochwalić, a kiedy zganić. Dzieci tak naprawdę wiedzą, że jeśli potrzebują pozwolenia na coś, to muszą iść najpierw do mamy, a nie taty.

Leokadia jest przebojową kobietą i życie z nią jest wyzwaniem, ale z pewnością wyzwanie to warte jest ryzyka.