Imieniny Niny

Pochodzenie

Imię to posiada niesprecyzowaną etymologię, pochodzenie jest dyskusyjne. Jego źródłem bywa wskazywane imię Ninos, który był mitycznym założycielem Niniwy (starożytne miasto w północnej Mezopotamii) i imperium asyryjskiego. Z kolei patronka tego imienia (św. Nina) przyniosła chrześcijaństwo do Gruzji.

W Polsce imię kojarzone jest jako zdrobnienie od Antonina lub Janina. Mogło też zostać zapożyczone z nowożytnych imion Annina i Giovaninna. Pierwsze zapisy w rodzimych dokumentach imienia Nina datowane są na 1398 rok.

Patron

Św. Nino (także Nina lub Nona)

Nino jest świętą nie tylko Kościoła katolickiego, ale i ormiańskiego oraz prawosławnego. Kobieta nazywana Christianą jest apostołką i patronką Gruzji.

Według Rufina z Akwilei (biografa chrześcijańskiego i historyka Kościoła starożytnego) była niewolnicą z Kapadocji, którą sprzedano gruzińskiemu władcy Mirianowi III. Zasłynęła tym, że uzdrowiła chorą żonę króla Iberii (Gruzji). Jako nagrodę wybrała budowę kościoła, do którego będą mogli przyjechać księża z Konstantynopola. Kapłani ochrzcili rodzinę królewską i w ten sposób dokonano chrystianizacji Gruzji w 337 roku.

Tradycja prawosławna w dziele „Nawrócenie Kartlii” wskazuje, że św. Nino była krewną patriarchy jerozolimskiego Juwenaliusza. Kiedy rodzice dziewczynki odeszli (ojciec, by żyć na pustyni, a matka została diakonisą) oddano ją na wychowanie bogobojnej staruszce, która często opowiadała jej o dalekiej Iberii. Po pewnym czasie Nino objawiła się Matka Boża, która błogosławiła jej by udała się tam i głosiła naukę Chrystusa.

W 319 roku dotarła do Gruzji, gdzie uzdrawiała ludzi w imię Jezusa, w tym królową. W 337 roku król Mirian III i jego żona Nana przyjęli chrześcijaństwo jako religię państwową, dzięki czemu Gruzja stała się drugim na świecie (po Armenii) państwem chrześcijańskim.

Cechy

Dziewczyna o tym imieniu to prawdziwa mieszanka emocji, uczuć i cech charakteru. Już od dziecka widać jej energiczny żywioł – jest niezwykle rozmowna, wszystkim się interesuje, ma 100 pomysłów na minutę, angażuje się w najróżniejsze zabawy, przedstawienia. Od nudnych jej zdaniem lekcji historii czy matematyki o wiele bardziej pociągają ją zajęcia wychowania fizycznego czy dziedziny artystyczne, jak muzyka, plastyka. Pobudliwość, entuzjazm wyróżniają ją na tle innych, ale także i to, że jej nastrój może zmienić się w moment. Czasami byle drobnostka potrafi wprowadzić ją w złość lub zadumę, która okazuje się...chwilowa. I tak w kółko...

Skrajności u Niny można zaobserwować również w tym, że jest na co dzień wesołą, pogodną i przyjaźnie nastawioną do otoczenia dziewczyną, ale z drugiej strony do jej wad należy zbytnia ostrożność i podejrzliwość. W większości przypadków są to niesłuszne wątpliwości, na przykład wobec partnera czy współpracowników, co powoduje wiele spięć i konfliktowych sytuacji. Dziwi także jej niepewność co do podejmowanych decyzji. Nigdy nie robi niczego, czego mogłaby żałować, a jeśli pojawią się jakiekolwiek wątpliwości, woli się wycofać niż ryzykować reputację czy zdrowie. Być może zapomina, że przyciąga szczęście niczym magnes metalowe przedmioty oraz o tym, że ma dobrą intuicję, dzięki której dokonuje w życiu słusznych wyborów. Potwierdza się to zarówno w przypadku ścieżki zawodowej – (szkoła, miejsce pracy), jak i życiowego partnera. Obie te sfery znakomicie potrafi łączyć ze sobą, będąc jednocześnie opiekuńczą kobietą, matką, gospodynią, jak i zaradnym handlowcem, dziennikarzem, czy prawnikiem. Jest skrupulatna, ambitna i nie grzeszy przesadnie skromnością - chętnie słucha komplementów i zna swoją wartość. Automatycznie ma więc predyspozycje by dominować zarówno w domowym zaciszu jak i w pracy.

Dziewczyna o imieniu Nina często powoduje zdziwienie wiedzą na temat polityki, aktualnych wydarzeń w kraju. Na większość spraw ma wyrobioną samodzielnie opinię i nie boi się wygłaszać swoich poglądów, nawet jeśli są one niezbyt popularne.

Nina lubi towarzystwo, choć lepiej czuje się chyba wśród panów. Z przedstawicielami brzydszej płci łatwiej jej nawiązać kontakt niż z dziewczynami, które nierzadko bywają wobec niej zazdrosne lub nieszczere. Mężczyźni natomiast są zafascynowani jej tajemniczym charakterem, wyczuwają podświadomie olbrzymie pokłady namiętności i dzikości. To prawda – jest świetną kochanką, ale zarazem wymagającą wobec partnera – pragnie zaspokajać swoje potrzeby i ma niepohamowany apetyt seksualny. Czasami facet nawet nie wie, w jakie „miłosne perypetie” się wpakował. Co jak co, ale Nina jest wierna swojemu wybrankowi, a zdrada stanowi dla niej najgorszy grzech. Jej standardy moralne są bardzo wysokie a życie wewnętrzne bogate. Dobrze czuje się mając duchowego opiekuna, którym niekoniecznie musi być ksiądz. Częściej jest to dziadek, babcia, matka czy starsza koleżanka. Kolejna skrajność – religijność, moralność nie przeszkadza jej w ubieraniu ekscentrycznych strojów (nierzadko wyzywających) i dobrej zabawie.

Nina to prawdziwy wulkan emocji i skrajnych cech, stąd też życie u jej boku jest ciekawe i interesujące. Nic dziwnego, że wzbudza u innych takie zainteresowanie.