Imieniny Reginy

Pochodzenie

Imię to pochodzi z łaciny, od słowa „regina” – „królowa”, księżniczka”. Oznacza żonę lub córkę króla, kobietę, która jest dumna i wyniosła.

Imię nawiązuje także do Matki Boskiej Królowej Niebios, określanej jako Regina Coeli.

W naszym kraju znane od Średniowiecza, dokładnie od 1386 roku. Od tego imienia pochodzą nazwiska Regiński, Regini.

Patron

Św. Regina

Jedną z patronek imienia Regina jest panna i męczennica z Burgundii żyjąca w III wieku. Zgodnie z książką „Święci na każdy dzień: patroni naszych imion” Schaubera V., Schindlera H.M. była córką poganina. Jej matka zmarła podczas porodu, więc ojciec oddal ją do niani, która ochrzciła i wychowała Reginę oraz przekazała wiedzę na temat nowej religii. Dziewczyna zajmowała się również pasaniem owiec. Gdy po wielu latach powróciła do rodzinnego domu, była już świadomą swojej wiary kobietą, wcześniej złożyła też śluby czystości. Odrzuciła więc propozycje małżeństwa z bogatym mężczyzną, prefektem Galii – Olbiriuszem, co skończyło się dla niej tragicznie. Gniewny ojciec i niedoszły mąż poddali ją okrutnym torturom, podczas których jednak nie wyrzekła się wiary chrześcijańskiej. Po tych mękach została ścięta.

Inny żywot tej świętej wskazuje, że mogła być córką kapłana celtyckiego lub druida. Pochodziła z Galii, z plemienia Mandubijczyków, a jej rodzinne miasto Alezja było jednym z ważniejszych ośrodków pogańskich. Według legendy zginęła za czasów prześladowań cesarza Decjusza (około 250 roku) lub Maksymiana Herkuliusza (300).

Już około 620 roku istniał kult Reginy w Alise-St-Reiny. Znajdowało się tam cudowne źródło, z którego woda leczyła różne choroby, na przykład świerzb, grzybicę czy szkorbut. Za jej wstawiennictwem miało miejsce wiele cudownych uzdrowień, a jej grób stał się miejscem pielgrzymek. W 854 roku relikwie kobiety przeniesiono do kościoła Flavigny-sur-Ozerain, gdzie także powstał ośrodek pielgrzymkowy. W naszym kraju wizerunki przedstawiające św. Reginę można podziwiać między innymi w jednym z najcenniejszych obiektów drewnianej architektury sakralnej w Polsce, gotyckim kościele p.w. Wszystkich Świętych w Bliznem oraz kościele p.w św. Tomasza Apostoła w Krakowie.

Wizerunki św. Reginy przedstawiają ją z gołębiem, czyli symbolem niewinności i pokoju, a także wśród owieczek, z ognistą kulą nad głową, lub w kotle. Jest patronką stolarzy, wzywa się ją w przypadkach zadraśnięć i chorób wenerycznych.

Regina Protmann

Regina Protmann urodziła się w 1552 roku w Braniewie (miasto w województwie warmińsko-mazurskim). W 2000 roku została ustanowiona jego patronką.

Pochodziła z zamożnej i szanowanej mieszczańskiej rodziny - ojciec był bogatym kupcem, dziadek burmistrzem, a stryjowie zasiadali w radzie miejskiej. Regina miała zapewnioną opiekę prywatnych nauczycieli, pozostawała pod kierownictwem duchowym jezuitów i uczęszczała do założonej przez nich Sodalicji Mariańskiej. Wychowywana więc była w duchu katolickim, choć w ówczesnych czasach coraz głośniej dawał o sobie znać luteranizm.

Od dzieciństwa wyróżniała ją żywiołowość, bystrość umysłu, uroda. Była bardzo lubiana i szanowana przez rówieśników. Kiedy w 1571 roku na Warmii wybuchła epidemia dżumy, czyli gdy miała zaledwie 19 lat, wraz koleżankami zamieszkała nieopodal kościoła parafialnego pod wezwaniem św. Katarzyny z Aleksandrii, zrzekając się wszelkich dóbr materialnych i wygodnego życia, jakie miała zapewnione zostając z zamożnymi rodzicami. To wydarzenie uważane jest za początek istnienia Zgromadzenia Sióstr św. Katarzyny Dziewicy i Męczennicy, czyli Katarzynek. 18 marca 1583 roku na zamku w Lidzbarku Warmińskim biskup warmiński Marcin Kromer zatwierdził pierwsze reguły zgromadzenia spisane przez Reginę Protmann, a oficjalnie reguła Katarzynek została zatwierdzona przez Stolicę Apostolską w 1602 roku. Jako patronkę wybrano św. Katarzynę Aleksandryjską. Zgromadzenie zakonne Katarzynek jest zaliczane do jednych z pierwszych zakonów żeńskich prowadzących zarówno czynną działalność apostolską, jak i życie kontemplacyjne. Katarzynki pod przewodnictwem Reginy wspierały przede wszystkim chorych, ofiary epidemii, odwiedzając ich zarówno w domach, jak i przytułkach. Do zadań sióstr należała też misja wychowania i nauczania młodzieży, zwłaszcza dziewczyn. W Braniewie, Ornecie, Lidzbarku Warmińskim i Reszlu Regina założyła szkoły, gdzie młode dziewczyny uczyły się czytać, pisać, a także przygotowywały się do pełnienia roli żony i matki.

Regina Protmann zmarła 18 stycznia 1613 roku pozostawiając po sobie wielkie dziedzictwo, przede wszystkim działający z powodzeniem zakon Katarzynek. Domy sióstr znajdują się obecnie w kilkunastu miastach, oprócz Braniewa jest to na przykład Warszawa, St. Petersburg, Krynica Morska czy Częstochowa. 13 czerwca 1999 roku podczas pielgrzymki do Polski papież Jan Paweł II ogłosił Reginę Protmann błogosławioną.

Wspomnienie liturgiczne św. Reginy w Kościele katolickim obchodzone jest 18 stycznia.

Cechy

Skoro Regina to inaczej królowa, warto przyjrzeć się jakie podobieństwa bądź różnice łączą/dzielą kobietę o tym imieniu i stereotypową władczynię.

Każda królowa musi znać swoją wartość i być dumną kobietą, tak również jest z Reginą. Jest sobą, nikogo nie udaje, potrafi zaakceptować własne niedoskonałości, nie ma więc kompleksów. Przekonanie do swoich umiejętności (czasem aż do przesady) sprawia, że dobrze radzi sobie w życiu. Może nie jest pracoholiczką, ale ma ambicje zawodowe na wysokim poziomie, zależy jej na karierze zawodowej, na osiągnięciu wysokiej pozycji w społeczeństwie. Z racji „królewskiego” imienia oraz talentu organizatorskiego poradziłaby sobie na kierowniczym stanowisku, jako lider zespołu, ale ma też predyspozycje do pracy indywidualnej, np. jako dziennikarka, nauczyciel, przedstawiciel handlowy czy marketingowiec.

Niczym prawdziwa monarchini, bardzo dużą uwagę przykłada do swojego wyglądu i zachowania. Jeśli chodzi o ubrania, to wiadomo, że nie wyjdzie z domu w byle jakich ciuchach. Jej atutem jest zmysł estetyczny, bowiem potrafi dobrze ubrać się do każdej okazji. Wie jaką torebkę dobrać do sukienki, jak łączyć kolory, jakich perfum używać, by podkreślić swoją tożsamość. Potrafi zwrócić na siebie uwagę. Za eleganckim ubiorem idą także maniery. Regina dużą wagę przykłada do tego, by wypowiadać się elokwentnie, kulturalnie zachowywać, trzymać się zasad savoir-vivre. Nigdy nie pozwala sobie, by jej zachowanie było przedmiotem kpin czy żartów, na przykład wskutek zbyt dużej ilości alkoholu. Regina aktywnie uczestniczy w życiu towarzyskim, wychodzi do restauracji, czy do kina, więc tym bardziej się pilnuje. Rzadko kiedy się awanturuje – woli wyrazić swoje zdanie na daną sprawę i skończyć temat, zamiast miotać wyzwiskami. Po prostu- klasa.

Jest rzecz, która zdecydowanie odróżnia ją od królowej – o ile władca ma ludzi, którzy wykonują za niego różne czynności, to Regina wszystko chce zrobić samodzielnie. Nie lubi prosić o pomoc, sprawiać wrażenia że czegoś nie potrafi. Często więc z jej ust można usłyszeć „poradzę sobie sama", nawet w tak ekstremalnych dla dziewczyny sytuacjach jak zmiana koła czy naprawa zlewu. Często chwyta się kilku spraw naraz, stara się być wszędzie widoczna. Wszechstronność przynosi jej wiele korzyści, ale przy braku wytrwałości i konsekwencji powoduje, że wiele zadań pozostawia niedokończonych. Niecierpliwość to wada, która przeszkadza jej także w życiu prywatnym – gdy nie widzi braku efektów na przykład w odchudzaniu, rezygnuje z dalszej walki o lepszą figurę.

W imiennikach mnożna spotkać się z informacjami, że Regina otacza się osobami, na tle których może błyszczeć i uwydatnić swoje zalety. Jest to jednak krzywdząca opinia, bowiem jest dokładnie odwrotnie. Regina obraca się w kręgach ludzi, od których sama może się czegoś nauczyć, którzy zmotywują ją do lepszej pracy.

Regina w dwojaki sposób działa na płeć przeciwną – z jednej strony mężczyznom imponuje jej pewność siebie, świadomość własnej siły, niezależność, ale z drugiej trochę się boją… W tym przypadku strach ma wielkie oczy – Regina co prawda nie jest potulną „kurą domową”, ale i także daleko jej do dominowania w związku. Pantoflarze raczej jej nie pociągają, uważa że facet musi mieć swoje zdanie, a małżeństwo opiera się na kompromisach.

Co jeszcze można napisać o Reginie? To że jeśli jest królową, to z pewnością taką, którą ludzie lubią i szanują, a nie się boją. Jest bowiem życzliwą kobietą, dba o rodzinę, toleruje wszystkich, bez względu na poglądy, wyznanie czy sposób ubierania. Nawet gdy osiągnie sukces, nie daje odczuć, że jest od kogoś lepsza. Czasami więc Regina sprawia tylko wrażenie wyniosłej i dumnej, w gruncie rzeczy to normalna, sympatyczna osoba.