Imieniny Roberta

Do najbliższych imienin Roberta ♂ zostało 27 dni.
Imieniny Roberta najczęściej obchodzone są 21 lutego, 17 kwietnia, 7 czerwca oraz  17 września. Robert może również obchodzić imieniny: 27 marca, 29 kwietnia, 13 maja, 18 lipca, 1 listopada.

Pochodzenie

Robert jest imieniem pochodzenia germańskiego od imienia Hrodebert. Wywodzi się od dwu staro-wysoko-niemieckich członów: „hrod” (sława) oraz „beraht” (jasny, bystry). Imię oznacza więc osobę, która cieszy się sławą. W Polsce pojawiło się we wczesnym średniowieczu jako Rubertus (1193), Robert (1220) i Rypert (1318). Obecnie nosi je około 270 000 mężczyzn, w roku 2014 nadano je natomiast 400 razy.

Imię nosiło trzech królów Szkocji, m. in. Robert I Bruce, które wyzwolił swój kraj od dominacji angielskiej.

Od imienia Robert pochodzą takie nazwiska jak: Robert, Rupert, Ruppert, Ruprecht

Patron

Robert z Molesme

Robert pochodził z zamożnej, szlacheckiej rodziny z Szampanii. W wieku zaledwie 15 lat rozpoczął nowicjat w zakonie benedyktynów w Montier-La-Celle gdzie uzyskał święcenia kapłańskie i doszedł do stanowiska przeora. W 1069 roku mianowano go opatem Saint Michel de Tonnerre w diecezji Langres. Podobne funkcje pełnił również w innych klasztorach, m. in. w Molesme oraz St. Ayoul.



Robert dążył do tego, by założyć własny klasztor. Został do tego upoważniony przez Grzegorza VII, więc w 1075 roku przeniósł się do Molesme. Na tym odludnym i niezagospodarowanym terenie Robert wraz innymi mnichami prowadził ascetyczne i pustelnicze życie, jednocześnie tworząc w tym regionie silny ośrodek kongregacji monastycznej. Po pewny czasie doszło jednak do konfliktu z częścią mnichów, którzy uważali, że reguły narzucone przez Roberta są zbyt surowe. Zabrał więc swoich sojuszników do Citeaux i wraz z Alberykiem i Stefanem Hardingiem założył zakon cystersów. Po pewnym czasie wrócił do Molesme, gdzie zmarł 17 kwietnia 1111 roku.

Św. Robert Bellarmin

Robert Bellarmin należy do najwybitniejszych doktorów kościoła. Przyszedł na świat 4 października 1542 roku w Montepulciano (okolice Perugii) niedaleko Jeziora Trazymeńskiego w szanowanej rodzinie – jego ojciec był arystokratą, a matką siostrą papieża Marcelego II. Już od najmłodszych lat był człowiekiem wielkiej wiary - w wieku 18 lat wstąpił do zakonu jezuitów wbrew woli ojca, który przewidywał dla syna karierę polityczną. Generał zakonu Franciszek Borgiasz polecił mu kontynuować studia w belgijskim Lowanium, gdzie Robert szybko stał się cenionym kaznodzieją. W 1576 roku Papież Grzegorz XIII zauważył jego dokonania i ściągnął go do Rzymu, gdzie Bellarmin przez lata wykładał w Kolegium Rzymskim i został jego rektorem. Podczas pobytu w stolicy Włoch opracował i ogłosił swoje najsłynniejsze dzieło „Kontrowersje” skierowane przeciw ówczesnym heretykom. Ukazały się one w trzech tomach w latach 1586-1593. Jest to do dziś jedno z najwspanialszych osiągnięć piśmiennictwa kościelnego.

W 1599 roku papież Klemens VIII mianował Bellarmina kardynałem. Robert złożył wówczas postanowienia, które wypełniał do samej śmierci: wspierał ubogich, prowadził skromne życie i nie gromadził majątku (odrzucił m. in. wysoką pensję ofiarowaną mu przez króla Hiszpanii Filipa III). Jednocześnie potrafił sprzeciwić się nawet papieżowi, czego dowodem może być kolejne z jego wybitnych dzieł „O głównym obowiązku papieża” gdzie wyliczył 7 nadużyć, które nie przystoją zwierzchnikowi kościoła. W 1602 roku objął biskupstwo w Kapui, co było pewnego rodzaju zesłaniem, ale Robert wywiązywał się ze swoich obowiązków znakomicie. Po śmierci papieża Klemensa jego następca Paweł V natychmiast ściągnął go z powrotem do Rzymu, gdzie uczynił go członkiem wielu kongregacji rzymskich i powierzył egzaminowanie biskupów.

Ostatnie lata życia spędził w domu nowicjatu przy kościele św. Andrzeja Apostoła, zmarł 17 września 1621 roku. W czasie swojej działalności naukowej był spowiednikiem Alojzego Gonzagi, a po latach został postulatorem jego procesu beatyfikacyjnego. Dziś jego ciało spoczywa w rzymskim kościele św. Ignacego niedaleko Panteonu tuż przy ołtarzu, obok którego przechowuje się szczątki św. Alojzego.

Jego proces beatyfikacyjny trwał długo, dopiero Pius XI dokonał jego beatyfikacji w roku 1923. Świętym i doktorem kościoła ogłoszono go odpowiednio w 1930 i 1931 roku.

Cechy

Robert jest człowiekiem, który dobrze radzi sobie w życiu. Może być to spowodowane umiejętności obserwowania otaczającego go świata i ludzi. Szybko się uczy, więc jeśli przebywa w gronie mądrych i zdolnych osób czerpie z tego dużo korzyści. Sam też jest dobrym nauczycielem, potrafi przekazać swoją wiedzę w przystępny dla każdego sposób. Jego wadą jest to, że bywa zbyt porywczy, ale na szczęście wie, kiedy trzeba przystopować i opanować nerwy.

Ma silną wolę, uparcie dąży do celu. Jest z tych ludzi, którzy jeśli sobie coś postanowią, to zrealizują cel. Potrafi wszystko odrzucić na bok, byle by dopiąć swego. Robert nie lubi bezczynności, jeśli nie ma nic do roboty zaczyna się niecierpliwić. Wtedy przychodzą mu do głowy nie najlepsze pomysły, które w dodatku mają destrukcyjne i negatywne działanie. Dobrym pomysłem jest dla niego regularne trenowanie na siłowni czy też uprawianie innego sportu, np. boksu albo futbolu – w ten sposób może bowiem rozładować nadmiar energii. A że chłopaki o imieniu Robert potrafią grać w piłkę najlepiej udowadnia Lewandowski, Roberto Baggio czy Roberto Carlos. Jeśli jednak postawi na tradycyjne zawody, to według imienników dobrze poradzi sobie jaki inżynier, bankowiec, doradca ubezpieczeniowy.



Robert lubi podporządkowywać sobie innych, a jeśli mu to nie wychodzi, staje się uciążliwy i trudny we współżyciu. Jest jednak dobrym organizatorem i przywódcą, a w dodatku umie zjednywać sobie ludzi, rozwiązywać ich problemy i konflikty. Na jego korzyść działa też to, że zawsze postępuje według zasad i dotrzymuje obietnic.

Należy do mężczyzn oddanych żonie i dzieciom, zawsze stawia ich na pierwszym miejscu. Dobrze o nim świadczy jednak to, że nie jest zaślepiony miłością i potrafi dostrzec złe zachowanie. Jeśli więc jego syn pobije kolegę, nie będzie go bronił, ale każe ponieść tego konsekwencje. Od małego uczy bowiem dzieci odpowiedzialności za swoje czyny - honor, duma to według jego bardzo ważne wartości.

Lubi, gdy się go chwali i komplementuje. Jego żona powinna więc o tym pamiętać, inaczej może to zachwiać jego pewnością siebie. Według niektórych imienników jego relacje z płcią przeciwną należą do burzliwych, ale wydaje się, że odpowiednia kobieta potrafi utemperować jego zadziorny charakter.

Oznaczenia
     - daty imienin częściej obchodzone
     - daty imienin rzadziej obchodzone
 6  - pozostałe dni
Otrzymane wyniki spełniają rolę jedynie informacyjną i nie gwarantujemy 100% dokładności. Niemniej zapewniamy, że dołożyliśmy wielu starań aby te wyniki były rzetelne i zgodne ze stanem faktycznym.
Opracowanie własne na podstawie powszechnie dostępnych danych. Powielanie danych wyłącznie po uzyskaniu zgody i podaniu klikalnego źródła niniejszego opracowania.

Nietypowe